Жасөспірім кезеңі-бұл жеке тұлғаның дамуындағы жарқын кезең, өйткені бұл жаста оның құндылық жүйесі қалыптасады және әлеуметтік рөлдер дамиды. Ата-аналарды жасөспірім бір жағынан жақсылық, махаббат және даналықтың көрінісі, екінші жағынан, күшті және бақылаушы ретінде қабылдайды, мұндай қолдау болмаса, ол өзін сенімсіз және қорғалмағандай сезінеді. Әр жасөспірімде - әрдайым тыңдап, қолдау көрсете алатын досы ретіндегі ата-анасы болуы керек, ол барлық мәселелерді құрдастарымен бөлісе алмайды.

Ата-аналар мен жасөспірімдердің өзара іс-қимылында отбасылық, адамгершілік және мәдени дәстүрлер сабақтастығы нығаяды; өзін-өзі растау мүмкіндіктері ашылады, шығармашылық әлеует ашылады және даралық қалыптасады.

Ынтымақтастық тұрғысынан, тек нақыл сөздер емес,  диалогтық өзара әрекеттесу мүмкіндіктері болады. Әрбір жасөспірім өзінің жетістігі мен қайғысын түсінетін адаммен бөлісу керек болғандықтан, мұндай адамның оны уақытында ести алатын, ашық диалог үшін жағдай жасайтын және ересек баласының мәселелерін шешуге қатысатын ата-анасы болғаны жөн.

Жасөспірімнің өзін-өзі көрсетуіне және осы жас кезеңіндегі тәртіпке деген сенім де түбегейлі өзгерістерге ұшырайды: ата-ана басшылығының функциялары бақылауды жеңілдетуге, мүмкіндігінше серіктестік орнатуға, оның мінез-құлқының әртүрлі мәселелерін талқылау кезінде жасөспірімнің жеке басын құрметтеудің тұрақты көрінісіне ауысады.

Ата-аналардың қолдауы, олардың балалық тәжірибесінен келтірілген мысалдар, жігерлендіретін сөздер жасөспірімге қиын жағдайға төтеп беруге, жаңа қызметке сенімді кірісуге, жаңа адамдармен байланыс орнатуға көмектеседі.

Өзін-өзі бағалау-бұл жасөспірімнің өмірлік қайнар көзі ғана емес, сонымен қатар оның психикалық және физикалық денсаулығының негізгі құрамдас бөлігі болып табылады.

Жасөспірімнің сәтті дамуының негізі-оларды жақсы көретін ата-аналармен диалогқа ашық қарым-қатынас және әлеуметтену, толеранттылық, жеке бас дағдылары қалыптасқан оқу орнын ынталандыру болып табылады.

Заманауи отбасы жеке тұлғаны дамытудың тиімді ресурстарына ие. Бейімделу ресурстарын да, әлеуметтендіру ресурстарын да қолдана отырып, жасөспірім мен ата-ана арасындағы тұлғааралық қатынастарды жеткілікті түрде құру қажет. Ата – ананың позициясы қарым-қатынастың күрделі жүйесі болғандықтан (ата-ана, өзін-өзі қарым-қатынас, жасөспірімге деген көзқарас, тәрбие практикасына деген көзқарас), ата-ананың жасөспіріммен қарым-қатынасының танымдық және мінез-құлық аспектілерінің дәйекті өзгеруі психологиялық атмосфераны жақсартады, болашақ алдындағы алаңдаушылық пен белгісіздік жағдайын азайтады, дамудың қолайлы жеке перспективасын құруға мүмкіндік береді